BEGIN:NC 7

NC 7

“ผมไม่ยอมจริงๆด้วย” ว่าจบมันก็เดินดุ่มๆเข้ามากระชากคอเสื้อผมไว้ จนต้องเงยหน้าไปประสานสายตากับมัน

“จะทำอะไร ไอ้เด็กเหี้....อื้อ!” ผมยังอ้าปากพูดไม่ทันจบ และคิดว่าจะต้องพูดอะไรสักอย่างต่อ แต่ก็ถูกมันปิดปากอีกจนได้ มันใช้มือล็อกศีรษะผมไว้ไม่ให้ขยับหนี

คงเพราะว่าร่างกายของผมจำสัมผัสของคราวก่อนได้จึงไม่ได้ซัดหมัดใส่มันเหมือนอย่างเคย...

สมองผมตื้อไปหมด ปลายลิ้นเคล้ากันไปมาเร่งจังหวะให้ดุดันขึ้น     มันถอนริมฝีปากออกก่อนจะจ้องตาผมด้วยสายตาดุๆราวกับต้องการคาดโทษ

“พี่เป็นของผม...เข้าใจมั้ย”

“อื้อ!”

เมื่อผมไม่ตอบ มันก็ประกบริมฝีปากลงมาอีก กดย้ำๆเหมือนต้องการจะลงโทษ ทำไมกูถึงถูกผู้ชายรุกจนอ่อนแรงไปในอ้อมอกของมันอย่างนี้วะ?

ทว่ายังไม่ทันได้เอ่ยห้ามหรือผละออกก็ถูกมือหนาช้อนเข้าไปใต้ขาอ่อนนุ่มแล้วพาดขาข้างซ้ายของผมพาดทับที่ขาขวาของมัน มือสากเริ่มลูบไล้ขาเนียนอย่างย่ามใจ ลูบตั้งแต่หัวเข่ายาวขึ้นมาจนถึงส่วนที่สำคัญ

“จองกุก!” ผมดึงผมมันและกระชากจนมันหงายหลัง นั่นแหละมันถึงได้หยุด แล้วประคองผมนอนลงบนเตียง เดินไปห้องน้ำพร้อมกับกะละมังใบเล็กแล้วเลี้ยวไปปิดไฟ แล้วมันเดินขึ้นมานั่งตรงจุดเดิมพร้อมกับดึงเชือกของเสื้อผู้ป่วยที่ผมสวมใส่อยู่ออก!

“มึงหยุดเลยนะ” ผมกดเสียงขู่พลางปัดมือมันออก ทว่ากลับถูกไอ้เด็กนั่นรวบแขนไปกดไว้เหนือหัวด้วยมือเดียว พร้อมกับเชือกที่ถูกปลดออกจากกันจนหมด

“เดี๋ยวหมอกับพยาบาลข้างนอกก็แห่กันมาหรอก” มันขยิบตาให้อย่างกวนตีน

“ผมแค่จะเช็ดตัวให้” กูเกือบหลงเชื่อประโยคอันเป็นเด็กดีของมึง ถ้าไม่ติดตรงที่ว่ามันเอาผ้าขนหนูผืนเล็กมาผูกข้อมือผมไว้ทีละข้างราวกับจับขึงพืด

“จะ...จองกุก กูเจ็บอยู่นะ” ไอ้สายตาวาววับของมันทำเอาผมอดตัวสั่นไม่ได้ และลามไปสั่นยันเสียง

พรึบ!

มือหนากระชากกางเกงตัวบางออกดึงร่นไปกองที่หัวเข่า ขยับมือมาตะปบลงที่พื้นที่สำคัญ ฝ่ามือร้อนเขยิบขึ้นจับส่วนหัวของแก่นกายเล็ก จนอดสะดุ้งเฮือกร้องคราง “อะ ไอ้...อื้ยยยย....” ออกมาเบาๆ

จองกุกใช้มือลูบไล้ส่วนที่ยังนุ่มต่ออย่างเมามัน รู้สึกเกลียดชุดผู้ป่วยขึ้นมาไม่น้อยที่แม่งไม่มีชั้นในมาขว้างกั้นการกระทำของไอ้เด็กหื่นกามตรงหน้า มันถึงได้สัมผัสส่วนที่สำคัญของผมเต็มไม้เต็มมือ หลังจากนวดคลึงอยู่นาน ก็เริ่มเปลี่ยนจังหวะที่เชื่องช้ามาเป็นจังหวะที่รวดเร็วขึ้น ยิ่งทำให้ผมสะดุ้ง ตัวเกร็งขึ้นมากกว่าทุกครั้ง จนในที่สุดก็เก็บเสียงไว้ไม่ไหวหลุดเสียงครางออกมา

“ซี้ดดดดดด อาาา.......” พลางเบียดขาไปที่ต้นขาแกร่งของคนที่กำลังกลั่นแกล้งให้ผมสำลักความสุขอย่างไม่รู้ตัว ยิ่งได้ยินเสียงครางจองกุกยิ่งเน้น ยิ่งรูดเร่งจังหวะหนักมือขึ้นอีก ผมรู้ได้อย่างชัดเจนว่าส่วนนั้นกำลังเปียกชื้นขึ้นเรื่อยๆ

“ปล่อยกูไอ้...อ้ะ!” แล้วก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อไอ้เด็กนั่นเอื้อมมืออีกข้างที่ไม่ได้ทำอะไรมา ใช้ปลายเล็บเขี่ยที่ยอดอกของผมแล้วขยี้ จนผมครางสะท้านตัวสั่น พลางโน้มตัวลงมาก้มหน้าลงมาซุกไซร้ที่คอผมก่อนจะขบกัดราวกับเด็กที่ฟันเพิ่งจะขึ้น

“ไอ้...อะ...อื้อ...ยะ หยุด แฮ่กๆ จะจอง...กุก อะ ฮื้อ”

“จะ...เจ็บ”

“จีมิน จีมิน” มันพึมพำอยู่ข้างใบหูราวกับคนขาดสติ และไม่หยุดสิ่งที่กระทำอยู่แม้แต่น้อย

“อะ อย่า....อึ้ก” ผมกำมือเกร็งแน่นในขณะที่อีกคนเงยหน้าขึ้นมา   ถามโดยที่ยังไม่หยุดมือ ไอ้เหี้ยเสียว เสียวเกินไป จนจะทนไม่ไหว ราวกับว่าผมถูกมือทั้งสองข้างที่กำลังทำหน้าที่ปลุกเร้าทั้งบนทั้งล่างของมันพรากเอาสติสัมปชัญญะของผมไปทั้งหมด

“บอกสิว่าพี่เป็นของใคร”

“ขะ...ของ อื้อ” ผมพยายามจะอ้าปากตอบ แต่เพราะฝ่ามือร้อนนั้นเร่งจังหวะที่ทำอยู่หนักมือขึ้นอีกสะโพกอิ่มถึงกับกระตุกยึกยักบ่งบอกว่าตัวเองใกล้ที่จะถึงจุดหมายปลายทางเต็มที

“พูด!”

“ของ...จะจองกุก...ของมึง...อ่ะ...อ่าร์”

หลังจากกล่าวจบเด็กนั้นก็เกร็งข้อมือรูดรั้งส่วนที่อ่อนไหวของผมเร็วขึ้นอีกครั้ง จนสะดุ้งตัวเกร็งสะโพกสั่นๆ กระตุกๆ พลางเอียงตัวบิดเกร็งด้วยความเสียวที่พุ่งถึงขีดสุด ขาอ่อนหนีบเข้าที่รอบเอวหนาของอีกคนแน่น ทำเอาน้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกจากส่วนล่างกระเซ็นซ่านจนเปียกเลอะเทอะออกมา ตามด้วยอาการหน้ามืดที่จู่โจมอย่างรวดเร็ว และร่างกายที่เหนื่อยล้าจนตอนนี้ทำได้เพียงนอนหอบหายใจถี่ๆ ไอ้เด็กนั่นก้มหน้าลงมาจูบปากผมอีกครั้งก่อนจะเอ่ยปลอบด้วยเสียงนุ่ม

“ชู่~คนดี หายใจเข้าลึกๆ” มือหนายกมือลูบหัวเบาๆ หลังจากที่โดนมันแกล้งจนพอใจ จองกุกก็เอามือออกก่อนจะแกะเชือกที่มัดข้อมือออกปล่อยให้มันบิดผ้ามาเช็ดตัวตามที่มันสบายใจ

ผมเหนื่อยจนอยากจะตายเสียให้ได้เลยตอนนี้ เจออะไรหนักๆมาตั้งแต่ถูกยิง จัดการกับไอ้เด็กเรื่องเยอะ ปะทะคารมกับไอ้เหี้ยยากูซ่าหน้าขาวจนปัจจุบันนี้ผมยังไม่ได้พักเลย คนที่เป็นสาเหตุหลักๆก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็ไอ้เด็กที่กำลังใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดลงไปส่วนใต้สะดือของผมเพื่อซับบริเวณส่วนที่เปียก...

“กูเหนื่อยจะตายแล้ว”ผมมองมันอย่างล้าๆเพราะดูเหมือนว่าเปลือกตาใกล้จะปิดลงแล้ว เด็กนั่นจึงเร่งมือเช็ดส่วนอื่นๆอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังไม่วายลูบไล้สร้างความวูบวาบให้ร่างกายของผมไปทั่วอยู่ดี และก่อนที่ผมจะดำดิ่งลงไปในความมืด ความอบอุ่นที่ข้างกายที่ชวนให้ผมขยับไปหากับสัมผัสแผ่วเบาที่หน้าผากและริมฝีปากนั้น...

ทำไม...ผมถึงรู้สึกดี

รู้สึกดีมากจริงๆ